Boogieman Import - "Mr. Hyde"

Whiskyfun.com by Serge

With a faithful portrait of a whisky flipper on the label, well done. This is whisky done by people who seem to be having fun, I cannot see who could be against that. Colour: extremely white white wine. Nose: peat, Swiss cheese, fondue, kirsch. There you go. With water: plus chalk and raw wool. Classic, as they say at Daimler-Benz. Mouth (neat): immaculate young peater, with lime juice, seawater, fish brine, and not much else but we weren't in need of anything else. With water: bitter and smoked almonds, drawing gum (I mean, it's reminiscent of drawing gum, indeed we don't drink drawing gum) and softer brines. Something to do with gherkins, perhaps. Finish: medium, clean, smoked pears, ink, olives and that kind of stuff. Comments: I'm more and more in favour of immaculate young malts, maybe because more and more distillers would tend to bury their makes under tons of oaks and wines. Like, triple casks and all that utter junk. Am I not becoming a reactionary?

SGP:457 - 88 points.

★ ★ ★ ★

WhivieBlog.BE

Mr Edward Hyde

Robert Louis Stevenson publiceerde in 1886 zijn boek ‘Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde’, naar verluidt geschreven als gevolg van een nachtmerrie. Hij deed slechts drie dagen over het boek van 141 pagina’s overigens. Het is vooral bekend omwille van het feit dat het ingaat op het principe van een gespleten persoonlijkheid. Boogieman Import doet met deze duo-release exact hetzelfde, want de ene fles bevat een Bunna die 12 jaar rijpte op een sherry butt, de tweede een Bunna die 11 jaar rijpte op een sherry butt. Maar ze konden qua kleur alvast niet verder uit elkaar liggen. We eindigen met Mr Hyde – het kwade schepsel Edward Hyde prijkt op het label – die zo wit is als een lijk.

De neus is flink geturfd en vertoont wat gekonfijt wit fruit (appels en peren), walnoten en kippenbouillon. Nog flink wat maritieme toetsen (denk scheepstouw) met een hint van gedroogde vis. Erg naakt, als u begrijpt wat ik bedoel. Een dieselwalm van een vissersboot in de verte. Erg goed.

Op smaak is hij in eerste instantie verrassend zoet op vanille en crème brûlée alvorens de turf het geheel in een rokerig dekentje wikkelt en er wat donkerder toetsen van fruit verschijnen. Maar vergis u niet: de sherry heeft hier amper gesproken. Ik ben zelfs verbaast dat dit een sherry butt was! Dat neemt niet weg dat ik dit erg lekker vind. Doet me wat denken aan jonge Coal Ila of Ledaig en daar mag je mij voor uit bed halen.

De afdronk begint rokerig, maar naarmate de turf langzaam uitdooft, komt het witte boomgaardfruit terug piepen.

Inderdaad, dit is van een heel ander kaliber dan Dr Jekyll. In die optiek hebben Stefan en zijn team (Vivienne, Derek en Michel) niet alleen twee erg lekkere whisky’s gebotteld, maar ook nog eens een prachtige set uitgebracht, want de whisky’s zijn inderdaad de Dr Jekyll en Mr Hyde van Bunnahabhain. Kudos!